binohliv. a. i.pl., to lodge, Matt. 13:32; to sit; to take a seat; to settle; to sit down; okla laua yʋt aka hashuk aiombinohlachi, Matt. 14:19; o̱binohlit ma̱ya, “which sat,” Rev. 12:16; yʋmma ombinilihatukma, “him that sitteth there on,” Matt. 23:22; binohlahe oke, shall sit down, Matt. 8:11.