Browse Kabiye
a
aŋwɔ -naa [ aŋ́wɔ, -náa ] var. aŋwa . n.kI, pA • bitume n.m. ; asphalte n.m. ; goudron n.m. viendrait d’éwé àŋɔ̀mɔ́ ( expr. ) aŋwɔ ɖʋʋ asphalter v. ; bitumer v. Pa ɖʋʋ aŋwɔ habɩyɛ yɔɔ. On bitume la route.
aŋwɔ ɖʋʋ
See main entry: aŋwɔ
Apeyeeme nom propre • Apeyemé (ville du Togo
asaalɩɩ -naa n.E, pA • revenant n.m. syn : ñazɩñazʋ .
asaŋgbabiye asaŋgbabee [ asáŋgbabiyé, ~gbabée ] var. saŋgbape . n.ɖI, a • épice n.f. Nakaa hili ɖozi nɛ asaŋgbabee. Naka a préparé la sauce avec des épices.
aseɣɖe – [ aseɣ́ɖe ] n.ɖI • témoignage n.m. ( id ) aseɣɖe lɩzʋʋ témoigner v. ( expr. ) aseɣɖe tʋ plur. aseɣɖe tɩnaa [ aseɣ́ɖe tʋ́, aseɣ́ɖe tɩ́náa ] témoin n.m.
aseɣɖe lɩzʋʋ
See main entry: aseɣɖe
aseɣɖe tʋ
See main entry: aseɣɖe
asɛsɛyʋʋ asɛsɛyɩŋ n.kI, I • crevette n.f. syn : ajanjɛyʋ .
asɛyɩbɩɣa asɛyɩbiya [ ásɛ̀yɩbɩɣá, ásɛ̀yɩbíya ] n.kA, sI • jeune femme n.f. Ɖeɖe Camɩyɛ kpaɣ asɛyɩbɩɣa . Hier Tchamiyè a épousé une jeune femme. syn : asɛyʋ .
asɛyʋ asɛyaa [ ásɛ́yʋ́, ásɛ́yáa ] var. asayʋ . n.E, pA • jeune femme n.f. syn : asɛyɩbɩɣ ; syn : asɛyɩbɩɣa .
asɛyʋʋ – [ ásɛ́yʋ́ʋ́ ] var. asayʋʋ . n.kI 1 • dommage n.m. ; catastrophe n.f. ; dégât n.m. 2 • événement malheureux n.m. 3 • accident n.m.
asiɣye asiɣa [ ásíɣ́ye, ásíɣ́á ] n.ɖI, a 1 • n.gén. puce n.f. 2 • puce de chiens n.f. cf : kpandaajoɖe .
asipirini -naa n.kI, pA • aspirine n.f. viendrait de fr. aspirine
asɩba -waa [ asɩ́ba, -w’áa ] n.E, pA • pauvre femme n.f. ; femme méprisée (femme qui ne sait rien faire, qui vaille et qui, de ce fait, perd l’estime de son époux et de l’entourage
asɔndʋ [ ásɔ́ndʋ ] n.tI • état de la femme allant de la période de l’accouchement au sevrag
asɔnʋʋ asɔŋ [ ásɔ́nʋ́ʋ, ásɔ́ŋ ] n.kI, I • nourrice n.f.
Asɔɔlɩ nom propre • Assoli (préfecture du Togo
asuluma [ asúlúmá ] var. asumna₁ . n.a • saleté n.f. ; malpropreté n.f. cf : acalɩtʋ , azɔɔta , kʋzɔɔtʋ .
ata -naa [ ata, -náa ] var. ataa . n.kI, pA • tresse de paille qui recouvre le faîte du toit de chaume d’une case rectangulaire ou carrée n.f. cf : kɩgbɛyʋʋ₁ , kpaɣdɩ , lɛɣajɩka .
ataakunaa -naa [ atáákunáá, -náa ] var. akitaaku . n.E, pA • personne qui trahit ; traître(esse) n.m.&f.
Atakpaɣma nom propre • Atakpamé (ville du Togo
atamlʋʋ -waa [ ataḿlʋʋ, -w'áa ] n.E, pA • exprime l’idée de quelque chose qui est doublé cf : agbaka .