beguubbèɡùːb́beguu-ɦ.gw. D1begwa / beguu / beguubranler v.intr.; vaciller v.intr.Être instable et mal fixé.Jarga ká begwa kee koɦln.La chaise qui branle est gâtée.h. b/–branlement n.m.; vacillement n.m.Fait de branler, de vaciller.Basebegm