Browse

 

Browse Moba

a
b
c
d
e
ɛ
f
g
gb
h
i
j
k
kp
l
m
n
ny
ŋ
ŋm
o
ɔ
p
r
s
t
u
w
y

k


kaal, kaal, kaali [kááĺ, káál̀, káálí] v. finir d'éclore ; finir de construire.
kaalug, kaald [kāālùg̀, kāāld̀] n. porte f en paille ; natte f.
kaan [kààǹ] v. voir: kan, kan, kaan.
kaan big (dér.de kaan, kaan, kaand) garder sa fille à la maison après l'avoir retirée de chez son mari.
kaan g lind (dér.de kaan, kaan, kaand) entourer, encercler, faire le tour.
kaan puo (dér.de kaan, kaan, kaand) garder sa fille à la maison après l'avoir retirée de chez son mari.
kaan, kaan, kaand₂ [kààń, kààǹ, kàànd́] v. faire asseoir ; (fig.) installer quelqu'un dans ses fonctions. kaan big , kaan puo
kaan, kaan, kaand₁ [kááń, kááǹ, káánd́] v. enrouler, s'enrouler. kaan g lind
kaannaa kul [kàànnāà kúl̀] loc. adv. partout. Kaannaa kul, jied maam paa. Il y a un problème de nourriture partout.
kaanu, kaani [kàànû, kàànî] n. lieu m, endroit m, place f.
kaaɔg, kaad₂ [kāāɔ̀g̀, kāād̀] n. porte f en paille.
kaaɔg, kaad₁ [kāāɔ̀g̀, kāād̀] n. tombe f.
kab [kāb́] v. d'ét. être trop cuit, être brûlé.
kab, kab, kab [kāb̄, kāb́, kàb̀] v. devenir trop cuit, devenir brûlé.
kab, kab, kabn [káb́, káb́, kábń] v. appeler par un signe de main, faire un clin d'oeil. voir: kabn.
kabdm [kàbdm̂] n. langue f kabiye.
kabg, kabi [kābg̀, kābî] n. mouche f tsé–tsé, taon m.
kabl [kābl̀] n. sing. odeur f de roussi.
kabl, kabaa [kàbl̀, kàbàà] n. personne f de l'ethnie kabiye.
kabl, kabl, kab / kabn [kàbĺ, kàbl̀, kàb̀ / kàbń] v. pêcher (en vidant l'eau d'une mare).
kabl, kabl, kabi / kabn [kābĺ, kábl̂, kābí / kābń] v. puiser de l'eau (à l'aide d'une calebasse).
kabn [kábń] v. voir: kab, kab, kabn.
kabn, kabn, kabnd [kābń, kábn̂, kābńd́] v. brûler en cuisant.
kad g maad (dér.de kad, kad, kad) dire ouvertement.
kad, kad, kad [kád́, kád̀, kád́] v. étriper, éventrer. kad g maad